حضرت زینب کبری (سلام الله علیها)، (عقیله ی بنی هاشم) در شب یک شنبه 15 رجب سال 62 هجری قمری، دارالفانی را وداع گفته است (1) .

پس از واقعه ی جانسوز کربلا، زندگانی آن حضرت، همراه با اشک و آه و خاطرات اسارت و کربلا سپری گشت . در عظمت آن مخدره، این را بس که به فرموده «شیخ صدوق» رحمه الله، از جانب حضرت اباعبدالله حسین (علیه السلام)، نیابت خاصه داشته است، و تا هنگامی که بیماری حضرت امام زین العابدین (علیه السلام) تمام نشده بود، این نیابت ادامه داشت (2) .

حضرت زینب کبری (سلام الله علیها)، در سال ششم هجرت، پس از «صلح حدیبیه» متولد شد .

پس از واقعه ی جانسوز کربلا و عاشورا، هنگام بازگشتِ کاروان اُسرای کربلا، از «دمشق»، به «مدینه النبی« بازگشت . در واقعه ی «حرّه» سال 62 هجری قمری و همزمان با سال قحطی در «مدینه النبی»، به همراه همسرش، «عبدالله بن جعفر بن ابی طالب»، به شهر «دمشق» مهاجرت نمود و در 15 رجب همان سال در آن شهر درگذشت .

قریه ای که در آن، آرامگاه حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) قرار دارد، اکنون به «زینبیه» مشهور است، و در حال حاضر این قریه به شهر «دمشق» متصل است و در هفت کیلومتری شرق «دمشقِ قدیم» به طرف فرودگاه واقع می باشد .

منابع

1- زینب کبری سلام الله علیها، ص 114 / معالی السبطین، ج 2، ص 225

2- شجره طوبی، ج 2، ص 392

تهیه و تنظیم : منیژه شهرابی